Rozdział II

Muzyka 

Huśtawka bujała się rytmicznie. Siedziałyśmy na niej razem, szczęśliwe.Mama mocno mnie ściskała.

- Obiecaj,że zawsze przy mnie będziesz - poprosiłam.

- Przyrzekam skarbie - szepnęła,całując mnie w czoło.
- Jakoś tu chłodno,pójdziesz po koc? - poprosiła.

- Jasne,zaraz wracam.

Jednak gdy przyszłam do ogrodu,mama na mnie nie czekała. Nagle znalazłam się na cmentarzu. Na kamiennej tablicy widniało jej imię i nazwisko...

Obudziłam się z płaczem o piątej nad ranem.Szlochałam długo w poduszkę,wspominając każdy szczegół jej wyglądu:blada cera,duże oczy,ciemne włosy...
 Wiedziałam,że już nie zasnę,więc wzięłam relaksującą kąpiel. Wyjęłam z szafy jeansowe spodnie,białą bluzkę,czarne botki na koturnie i szybko na siebie założyłam. Włosy spięłam w luźnego kucyka,opadającego na moje prawe ramię. Wróciłam do łazienki i spojrzałam na siebie w lustrze. Wyglądałam okropnie,więc użyłam korektora i zrobiłam ładny makijaż. Wyciągnęłam z szuflady szkicownik,który zamierzałam pokazać Jane.Zeszłam do kuchni,gdzie poczułam niesamowity zapach.

-Cześć, Sophie!Napijesz się kawy?A może masz ochotę na śniadanie? -zapytała Sara. 
Słysząc to,momentalnie zaburczało mi w brzuchu. Nie chciałam jeść z tą lalunią,ale chwyciłam kubek z gorącym napojem,siadając przy stole.

-Gdzie ojciec?Poszedł już zarabiać na twoje ciuszki? -zapytałam ostro,po czym upiłam łyk kawy.
Kobieta westchnęła głośno,podając mi zaklejoną kopertę.
-Twój tata prosił,żeby ci to przekazać:bilet miesięczny na metro i trochę pieniędzy.Weź,przyda się.
Niechętnie wsunęłam kopertę do torby,a potem szybko dokończyłam kawę.Wzięłam kanapkę z serem i skierowałam się do wyjścia,mówiąc:
- Dzięki za kawę,ale mama i tak robiła lepszą.

 Autobus przyjechał prawie od razu. Zajęłam to samo miejsce co wczoraj.Włożyłam do uszu słuchawki i zamknęłam oczy. Słuchając piosenek Demi Lovato,dotarłam do szkoły. Wiedziałam już gdzie ma się odbyć geografia,ruszyłam więc przed siebie pewnym krokiem. Postanowiłam zmienić utwór i wyjęłam z kieszeni mp4. Wpatrywałam się w wyświetlacz, brnąc zawzięcie na przód. Nim zdążyłam podnieść wzrok,wpadłam na kogoś i przewróciłam się. Usłyszałam tylko znajomy,melodyjny głos:

- Jesteś cała,Sophie?

Zayn.Dlaczego to musiał być akurat on?

Wyciągnął do mnie rękę,by pomóc mi wstać. Ujęłam ją, odpowiadając:

- Tak,wszystko w porządku.Przepraszam.

- Nie szkodzi,musisz tylko trochę bardziej uważać -posłał mi uśmiech,który od razu odwzajemniłam.

-Idę na zajęcia. Do zobaczenia na lunchu -zawołał, a po chwili już go nie było.

Weszłam do klasy ostatnia, ale na szczęście nie spóźniona. Zajęłam wolne miejsce, wyciągnęłam książki i czekałam. Kilka sekund później zadzwonił dzwonek, obwieszczając koniec przerwy. Do sali wszedł nauczyciel przy kości, pan Thomas.Zaczął opowiadać nam o bogactwach mineralnych Anglii, a ja starałam się uważnie go słuchać i robić notatki.W Polsce nie byłam wzorową uczennicą, ale postanowiłam, to zmienić.Jeżeli chciałam zamieszkać sama,musiałam postarać się o dobre wyniki pod koniec roku.Courtauld Institute of Art  w Londynie, o którym wiele kiedyś czytałam, bierze pod swoje skrzydła nie tylko zdolne,ale i pracowite osoby.

Po zajęciach udałam się na parter, gdzie zauważyła mnie uśmiechnięta od ucha do ucha Jane.

-Cześć -przywitała się ze mną.

 -Hej -uniosłam kąciki ust ku górze.

-Mamy teraz razem angielski, idziemy? - zapytała blondynka.

-Tak, jasne.

-Jak tam twój drugi dzień?

- Na razie nie narzekam.

Kiedy dotarłyśmy na miejsce, przerwa wciąż trwała. Usiadłyśmy w swoich ławkach, czekając na dzwonek.

- To jak, pokażesz te rysunki? -Jane poruszyła znacząco brwiami.

- Przecież obiecałam, prawda? -uśmiechnęłam się.Wyjęłam z torby szkicownik, podając go blondynce. Williams otworzyła go i przeglądała niemal z czcią.

- Sophie,ale ty masz talent. Jesteś genialna!

Jej zachwyt sprawiał mi ogromną satysfakcję. Nie sądziłam,że te rysunki się komuś spodobają.

- Chyba trochę przesadzasz, Jane.

- No co ty! Nawet Zayn tak nie maluje -stwierdziła bez namysłu.

- Zayn też maluje? -zainteresowałam się.

- Tak,ale raczej nie wiąże z tym wielkich planów na przyszłość -mówiła wciąż pochłonięta oglądaniem prac.
-Na większości rysunków jest ta kobieta. To twoja mama? -zmieniła temat.

Gdy sens tego pytania do mnie dotarł, łzy popłynęły po moich policzkach. Nie chciałam się rozklejać przy Jane i to w szkole, jednak nic nie mogłam zrobić.Wspomnienia o mamie chyba już zawsze będą działać w ten sposób.

-Tak, zginęła w wypadku samochodowym, dlatego tu jestem -chlipnęłam.

-Przepraszam, Sophie, ja nie wiedziałam... -zaczęła.

- Nie przejmuj się, to nie twoja wina.

Włożyłam dużo wysiłku, by przestać płakać i w końcu się udało.Zerknęłam do lusterka.Na szczęście makijaż się nie rozmazał.Dobrze,że użyłam wodoodpornego tuszu do rzęs,pomyślałam.Chwilę później zadzwonił dzwonek i do klasy wpadło kilkunastu uczniów.Za nimi dumnym krokiem weszła pani Robbins. Kiedy zaczęła czytać listę obecności, coś mnie zastanowiło.

-Jane, dlaczego nie ma Zayna? Przecież mamy angielski razem.

- Malik? Spokojnie zaraz przyjdzie -odparła wesoło.

Jakby na potwierdzenie tych słów, do sali wbiegł zdyszany Mulat.

- O, pan Malik! Jak miło,że zaszczycił nas pan swoją obecnością -zawołała z ironią nauczycielka.

-Przepraszam, pani Robbins -odparł ze skruchą.

- Siadaj i nie przeszkadzaj.

Zayn ruszył do ławki, kierując wzrok na mnie i Williams. Machnął nam głową z lekkim uśmiechem, a potem opadł na krzesło. Następne lekcje minęły mi we względnym spokoju.Widziałam tylko Liama i Harry'ego, podczas matematyki.Kiedy nadeszła pora lunchu, nałożyłam sobie na talerz apetycznych frytek i pewnym krokiem ruszyłam do stołu nowych znajomych.

- Hej, co tam? -przywitałam się,siadając obok Louisa.

-W porządku, planujemy obejrzeć jakiś film u Liama -poinformował mnie Harry.

-Dołączysz do nas, Sophie? -pytanie padło z ust Jane.

Speszyłam się i nie bardzo wiedziałam co odpowiedzieć.

- Chyba zostanę w domu, pouczę się.

- No co ty? Przecież nie będzie żadnego testu! -stwierdził Niall.

- Nie daj się prosić, chcemy cię lepiej poznać -kusił Louis.

- No dobra, niech wam będzie -skapitulowałam.

- Od razu wiedziałem,że ulegniesz - Harry posłał mi szeroki uśmiech i zauważyłam,że ma piękne dołeczki w policzkach.

- Spotkamy się po lekcjach, na parkingu. Idę zapalić –ogłosił Zayn, cmoknął swoją dziewczynę w policzek i wyszedł.

Pali... Dlaczego mnie to nie dziwi ? Typowy bad boy.

- No to kto z kim jedzie? -spytał Louis.

- Ja na pewno z Zaynem -automatycznie odparła Dylan.

-Mamy samochód mój i Liama, więc damy sobie radę -przypomniał Harry z luzem w głosie.

- Dobra, to ja zabiorę chłopaków.Do zobaczenia -Liam wypowiedział te słowa,wychodząc ze stołówki.
Zauważyłam,że większość uczniów poszła już na zajęcia.

-To ja też lecę na lekcję, znajdę was później -ogłosiłam,wstając.

 ***

Kiedy opuściłam budynek szkoły, zaskoczył mnie fakt,ilu uczniów stoi na parkingu.To zupełnie inna rzeczywistość,niż w Polsce, pomyślałam.Przestraszyłam się,że nie znajdę Jane i reszty, ale zobaczyłam czarnego harleya, przy którym stał wyluzowany Zayn. Podeszłam do niego niepewnie.

- Cześć, innych jeszcze nie ma?

- Zaraz powinni przyjść, nie denerwuj się tak -uśmiechnął się.

Rozluźniłam się nieco, odpowiadając:

- Wcale się nie denerwuję, po prostu nie lubię czekać.

Malik parsknął śmiechem,zakładając ręce na piersi, co mnie totalnie onieśmieliło.

- O, widzę,że już jesteście -usłyszałam za plecami głos Louisa.

- Możesz wsiadać,Sophie.

Otworzyłam drzwi czerwonego chevroleta i opadłam na tylne siedzenie.Po chwili dołączyła do mnie Jane oraz sam kierowca.Reszta wgramoliła się do granatowej toyoty Liama, a Dylan włożyła na głowę kask,siadając na motocyklu Zayna.

Po kilkunastu minutach dotarliśmy pod śliczny,biały domek z zadbanym ogródkiem.
- Są twoi rodzice? -spytałam Liama ze zdenerwowaniem.
- Tylko mama,ale nie musisz się jej bać -uśmiechnął się.
Te słowa dodały mi trochę odwagi,jednak wciąż byłam spięta.Weszliśmy do środka,a mama Liama natychmiast wyłoniła się z kuchni.
- Cześć, przyprowadziłem znajomych. Chcemy obejrzeć jakiś film -poinformował ją syn.
- Śmiało, idźcie na górę -odpowiedziała.
Wszyscy po kolei się z nią witali, aż nadeszła moja kolej.
- Ciebie chyba nie znam,prawda? -zapytała ciepło.
Wyglądała dosyć młodo.Miała ciemne,kręcone włosy i uroczy uśmiech.
- Nazywam się Sophie Kwiatkowska, niedawno się tu przeprowadziłam -poinformowałam.
- Amie Payne, bardzo mi miło.
- No chodź, Sophie -zawołał Niall,stojąc już na schodach.
Dołączyłam do reszty,a po chwili znaleźliśmy się w przestronnym pokoju z wielką kanapą i dwoma fotelami.Na przeciwległej ścianie wisiał gigantyczny telewizor plazmowy.
- Wow, niezły dom - zachwyciłam się.
- Dziękuję - odparł gospodarz,śmiesznie przedłużając sylaby.
- Zamawiam kanapę! - krzyknął Harry,opadając na miękkie poduszki.
Po chwili dołączyli do niego Zayn, Dylan, Jane i Louis, który prawie pobił się o to miejsce z Niallem.
- Dobra, tym razem może być fotel - stwierdził zrezygnowany blondyn.
Wszyscy parsknęli śmiechem, układając się wygodnie. Niepewnie podeszłam do wolnego siedzenia i opadłam na nie.
- To co chcecie oglądać? - zapytał Liam, przeglądając swoje płyty.
- Najlepiej jakiś dobry horror! - zawołał od razu Harry.
- Nie zapominaj,że pojutrze jest maraton filmowy, z okazji Halloween. Jeszcze zdążysz się przerazić, Styles - odparła z uśmiechem Dylan.
Grupka znowu wybuchnęła śmiechem, a mój umysł odpłynął gdzie indziej.Zaczęłam się zastanawiać,jak na moje zachowanie zareagowałaby mama.Czy byłaby zła,że zaczęłam nowe życie i próbowałam nie myśleć o jej śmierci?Jeszcze dwa tygodnie temu chciałam do niej dołączyć,płakałam całymi dniami i czułam ogromną pustkę w sercu.Teraz,trochę się zmieniło.Nowi znajomi nadali mojemu życiu sens. Dzięki nim,ruszę naprzód z podniesioną głową,a mama będzie ze mnie dumna!
- A ty jakie filmy lubisz? - zadał pytanie Zayn i dopiero po chwili uświadomiłam sobie,że skierował je do mnie.
- Yyy...zdam się na wasz gust,ok? - wykrztusiłam w końcu.
- To może coś przygodowego? Mam "Piratów z Karaibów" - zaproponował Liam.
- Mi pasuje,a wam? - Louis zwrócił się do reszty.
- W porządku, niech będzie - odparł Niall, a reszta się zgodziła.
Gdy gospodarz włączał płytę,w progu pojawiła się jego mama,trzymając dwie miski z popcornem.
- To dla was, miłej zabawy - powiedziała stawiając, pachnącą przekąskę na stoliku.
-Dziękujemy,pani Payne!
Niall od razu zabrał się za jedzenie,nie czekając nawet na rozpoczęcie filmu. Uśmiechnęłam się na ten widok,a potem na wielkim ekranie pojawił się kapitan Jack Sparrow.

***

-Ten film jest fenomenalny! Może obejrzymy drugą część,co? - poprosił Harry,od razu gdy pojawiły się końcowe napisy.
-W sumie czemu nie,jeszcze wcześnie - dołączyła Dylan,po sprawdzeniu godziny.
Wszyscy się z nimi zgodzili, jednak ja miałam dosyć na dzisiaj.
- Słuchajcie,będę już się zbierać.Wspaniale spędziłam z wami czas, ale teraz chcę wracać do domu.
- Tak szybko?Jesteś pewna? - zapytał z żalem Liam.
- Nie gniewajcie się,po prostu wykończył mnie ten dzień.
- No trudno,chodź,odwiozę cię - zaproponował Harry.
-Nie,ja to zrobię. Motocyklem będzie łatwiej ominąć korki - wtrącił się Zayn.
- Naprawdę wam dziękuję,ale poradzę sobie sama - zaoponowałam.
- Gdzie mieszkasz? - zapytała Dylan.
- W Belgravii...
- To kawał drogi,więc nigdzie cię samej nie puścimy. I nawet nie dyskutuj - Malik zakończył temat,wstając z kanapy
-Dobra,poddaję się! - rozłożyłam ręce w geście kapitulacji.
-Dziękuję,za miłe popołudnie,do jutra - pożegnałam się,zarzucając torbę na ramię.Na dole zastaliśmy panią Payne, która zmywała naczynia.
-Do widzenia - rzuciłam w jej stronę i wyszłam przed dom.
Chwilę później dołączył do mnie Zayn.
 -Jeździłaś kiedyś na motocyklu? - zapytał, unosząc brwi.
-Niestety nie, ale na pewno sobie poradzę - odpowiedziałam, buntowniczo splatając ręce na piersi.
- Ani trochę w to nie wątpię - podał mi kask.
Chwyciłam go i włożyłam na głowę, jednak nie potrafiłam zapiąć. Szamotałam się z tym, aż Malik parsknął śmiechem.
-Może zamiast patrzeć jak robię z siebie idiotkę, pomógłbyś mi z tym - wskazałam swoje nakrycie głowy.
- Dobra, nie złość się tak - podszedł bliżej i zapiął kask jak należy.
Poczułam piękny zapach jego perfum oraz dymu papierosowego. Na sekundę zatraciłam się w nim, ale szybko się opanowałam.
-Możemy już jechać? - udawałam zniecierpliwioną.
-Tak, wsiadaj.
Niepewnie wykonałam polecenie Zayna. Trochę się bałam, jednak nie dawałam tego po sobie poznać. Mulat zajął miejsce przede mną i odpalił silnik.
- Gotowa?
-Powiedzmy - krzyknęłam, próbując zagłuszyć harleya.
-To lepiej się trzymaj!
Nim Malik skończył mówić, motocykl pomknął naprzód. Chwyciłam się szybko jego kurtki, a gdy przyspieszył, objęłam go ramionami w pasie. Po kilku minutach przekonałam się jednak, że przejażdżka wcale nie jest taka straszna. Coraz bardziej mi się to podobało, a gdy dotarliśmy pod mój dom, byłam wręcz rozczarowana.
Zayn zatrzymał pojazd, a ja samodzielnie zdjęłam kask.
-Wielkie dzięki za podwózkę.
Zeszłam z harleya i oddałam Malikowi ochronne nakrycie głowy.
-Polecam się na przyszłość. Do jutra, Sophie - uśmiechnął się spod odsłoniętego kasku, a po chwili odjechał.
-Do jutra, Zayn - odpowiedziałam w powietrze.








Oddajemy w wasze ręce drugi rozdział opowiadania. Stwierdzamy zgodnie,że jednak nie możemy obiecywać wam kiedy będą się pojawiać następne. Zachęcamy do obserwowania bloga oraz komentowania rozdziałów. 
Pozdrawiamy: Aga i Monia ♥